Het wilde Oosten

Lieve allemaal,

Ondertussen is mijn onderzoek in volle gang. Ik ben nu al drie weken bezig met het interviewen van jonge migranten die naar Phnom Penh zijn gekomen voor werk. Eerst was het mijn plan om alleen te focussen op de toeristensector. De eerste interviews heb ik dan ook gehouden in restaurants en barren op locaties waar veel toeristen komen. Later hebben we toch besloten om het onderzoek uit te breiden naar migranten in het algemeen. Ik ben ook op zoek gegaan naar een tolk. Afgelopen dinsdag ging ik naar een talen instituut om een student Engels te zoeken die mij zou willen helpen met het vertalen van interviews. Het tweede meisje dat ik aansprak was geïnteresseerd en we hebben toen gelijk een interview gehouden! Heel fijn dat ik zo snel een tolk kon vinden. Zij heeft nu twee weken vakantie en in principe alle tijd om me te helpen met interviews. Ik hou het gemiddeld op 3 interviews per dag, want het is best nog wel vermoeiend om heel geconcentreerd te luisteren en erop in te haken met de juiste vragen. Ook is het transcriberen van de interviews heel veel werk en saaaaii. Ik heb nu ook nog allemaal interviews die staan te wachten om getranscribeerd te worden dus dat moet ik maar een gaan doen de aankomende dagen. Over 3 weken moet ik een rapportage sturen naar mijn begeleider in NL over mijn uitkomsten tot nu toe dus daar gaan ook nog wat uurtjes in zitten. Ik hoef me dus in ieder geval niet te vervelen wat het onderzoek betreft!

Naast het onderzoek gebeuren hier ook nog andere dingen in mijn Cambodjaanse leven. Helaas niet altijd even leuk want afgelopen woensdag werd ik beroofd! Na een ochtend van interviews fietste ik door Phnom Penh en ging ik naar een markt. Op de terug weg had ik mijn rugzak ik mijn fietsmandje voorop mijn fiets gezet. Deze had ik vast geklikt met van die klikdingen die aan mijn tas zaten. Maar het mocht niet baten want er reed een scooter langs met twee jongens en die rukten mijn tas uit het mandje! Ik was echt super in shock en schreeuwde nog WAIT! Helaas luisterden ze niet. Het gebeurde rond een uur of 3 in de middag en de straat was best vol met tuktuks en scooters. Maar ik kan niet zeggen of iemand het heeft gezien want het gebeurde echt heel snel. Ik schreeuwde nog tegen een man dat ze mijn tas hadden gestolen in de hoop dat hij een spectaculaire achtervolging in zou zetten maar hij verstond mij niet en glimlachte maar lief terug. Dus ik racen naar de eerste politie mannen die ik kon vinden. Werd ik doorverwezen naar politiemannen die verderop stonden. Toen weer doorverwezen naar een politiebureau. Ja hallo, nu zijn de dieven echt al lang weg hoor! En toen ik bij dat politie bureau aankwam werd ik wéér doorverwezen naar een ander bureau. Eindelijk aangekomen bij dat bureau ging ik met twee agenten naar een kamertje en daar moest ik een politie rapport invullen. En dat was het. Ik was mijn mooie rugzak kwijt, mijn (broertjes) telefoon, huissleutels, 10$ en boodschappen. Op zich viel de schade dus mee. Ik heb echt heel erg geluk gehad want toen ik thuis kwam na de interviews heb ik gelijk de interviews die ik met mijn telefoon opneem op mijn laptop gezet. Anders was ik dat ook nog kwijtgeraakt.
Ik fietste in shock naar huis en had nog geen idee van hoe ik mijn huis binnen zou komen. Mijn huisbaas woont verderop in de straat en gelukkig was ze thuis. Toen vertelde ik in tranen wat er was gebeurd en gelukkig had ze van 2 sloten reserve sleutels. Het slot op mijn voordeur werd een uurtje later open gemaakt door een technisch mannetje. Er was echter nog een probleem, omdat mijn telefoon was gestolen, was ik dus al mijn Cambodjaanse telefoonnummers kwijt waaronder die van mijn tolk!! Ik had haar nog gesmst of we de volgende dag om 14 uur konden afspreken bij een winkelcentrum maar ik wist nu dus niet of ze kon. Ook was ik het telefoonnummer van Nimet, een vriendin van de kerk kwijtgeraakt en ik had met haar ook een afspraak voor interviews op zaterdag gepland. Gelukkig had ik een visitekaartje van een vrouw uit een andere kerk, en zo kreeg ik van haar het nummer van een vriendin van Nimet en via die vriendin kreeg ik weer het nummer van Nimet. Haha altijd visitekaartjes aannemen mensen!!

Maar goed. De volgende dag. Dit verhaal gaat nog veel spannender worden hoor. De volgende dag probeerde ik het nummer te bellen van mijn gestolen telefoon. En ja hoor, hij ging over!! Ook zag ik dat mijn whatsapp die avond ervoor nog online was geweest terwijl mijn telefoon dus al gejat was. Hallo, ga even van mijn whatsapp af ja. Ik Nimet smsen dat mijn oude nummer overging en zij ook de hele tijd bellen. Toen heb ik gesmst dat ik mijn telefoon terug wilde kopen. En de dief smste ook nog terug met de vraag wie ik was!!! Later heeft een vriendin van Nimet ook nog gebeld en toen nam de dief op, zei hallo, en legde weer neer. Echt heel apart allemaal. Hij gebruikt dus gewoon mijn oude nummer nu… Ondertussen zat ik ook nog in spanning of mijn tolk wel zou komen. Ik ging dus op tijd naar de plek waar we hadden afgesproken en daar zag ik een winkel van mijn telefoon provider. Ik heb daar gevraagd of ze mijn oude nummer konden blokkeren maar dit kon helaas niet. Wat ze wel konden was het nummer traceren van mijn tolk. Ik wist dat ik haar de dag ervoor om 11 uur had gebeld en zij konden op de computer mijn uitgaande oproepen vinden. Dus ik had gewoon het nummer van mijn tolk weer terug gevonden. Dit bleek niet veel later niet nodig want ik zag gewoon mijn tolk buiten zitten. Ik was echt zo blij om haar te zien. Het bleek zelfs dat ze geen beltegoed had en me niet eens kon beantwoorden op de sms die ik had gestuurd. Eind goed al goed.

Vrijdag heb ik toen maar weekend genomen om even van alles bij te komen. Zaterdag had ik dus met Nimet afgesproken. We gingen naar een restaurant waar een vriendin van haar de manager van is. Zij heeft dit opgezet speciaal voor migranten die naar de stad komen en een baan zoeken. Ik hoop ook nog een interview met haarzelf te kunnen houden alleen is ze op dit moment hoog zwanger dus ik weet niet of het wel goed uitkomt. Na 2 interviews met werknemers was het tijd voor ontspanning. Nimet nam me mee naar een plek waar blinde mensen massages geven. We kregen een uur lang een heerlijke massage. Half slaperig gingen we richting mijn huis en toen hebben we tegenover mijn huis in een restaurant Hot Pot gegeten. Dit is een grote soeppan op je tafel waar je zelf allemaal ingrediënten in kan gooien. Er dreven ook al wat dingen in waaronder ingewanden van een varken ieieie. Behalve dat, was de soep heel lekker. Ik vroeg waarom ze in Cambodja zoveel aparte/ voor mij vieze dingen eten maar dit komt deels nog door de Khmer rouge. Toen moesten mensen noodgedwongen alles eten om niet om te komen van de honger en toen bleek dat sommige dingen best lekker waren. Ik zag op een dag trouwens ook allemaal snuiten van varkens te koop, die zijn dus waarschijnlijk ook best lekker..

Volgens mij waren dit wel weer de belangrijkste gebeurtenissen in mijn leven. Tot de volgende keer :)

Liefs,
Nikkie