Oh my buddha!

Chuom reab suer (Goedendag),

Het is precies een maand geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Ondertussen is er veel gebeurd. In Phnom Penh heb ik nu 21 interviews gedaan met jongeren. Daarna moest ik een verslag schrijven over mijn bevindingen tot nu toe voor mijn supervisor in Utrecht. Hier ging veel tijd in zitten want ik moest alle interviews uittypen en in stukjes sorteren op thema wat de migranten erover te zeggen hadden. Best saai werk om te doen want ik zat gewoon binnen te typen in mijn huis en zag niet veel van het mooie Cambodja. In de weekenden deed ik vaak wel leuke dingen om even uit mijn huis te komen. Zo ging in met een Zweedse vriendin een weekendje naar het strand! De populairste badplaats hier in Cambodja is Sihanoukville en zo’n 5 uur met de bus vanaf Phnom Penh. We vertrokken vrijdagmiddag en kwamen ’s avonds aan maar we zaten op een strand ver van de stad omdat we geen zin hadden in allemaal feestende toeristen. Dus moesten we in het donker nog een heel stuk in een tuktuk, we hadden geen idee waar we naar toe gingen maar gelukkig bracht onze chauffeur ons veilig en wel op de plaats van bestemming. Zaterdag hele dag op het strand gechillt waaraan ons hostel lag. Echt super mooi strand! ’s Avonds gingen we naar een markt en daar waren allemaal hippies. Volgens mij waren zij ooit backpackers maar zijn toen blijven hangen in Sihanoukville en nu verkopen ze spacecookies of ze maken dreadlocks in je haar. Er werd ook opgetreden door hippies en dat was heel leuk om een keer mee te maken. Zondag ochtend was het een strak blauwe lucht en de zee was nog mooier, dus weer lekker gezonnebaad, helaas moesten we die middag alweer terug omdat we voor het donker terug wilden zijn. Heerlijk om even een weekendje uit Phnom Penh te zijn. Phnom Penh is altijd druk met verkeer, stof, heet, open riool naast m’n huis, dooie platgewalste ratten op straat, maar ook heel veel luxe zoals kleine Aziatische mannetjes die in een enorme Lexus rondrijden dat je echt denkt van Dude, het verkeer is hier een chaos en jij wil hier met zo’n dikke auto rijden. Ach ja, wat men wel niet over heeft voor status, dan maar liever 3 uur stilstaan in de file maar wel je auto kunnen laten zien.
Het bijzondere, misschien ook minder leuke aan Phnom Penh vind ik dat er heel veel buitenlanders zijn en dat je dus heel gemakkelijk alleen maar met deze buitenlanders kan omgaan, naar Westerse restaurants kan gaan, luxe shoppingmalls en dus eigenlijk net kunt doen alsof je in je eigen land woont zonder maar iets van Cambodja mee te krijgen. Misschien fijn als je hier heel lang woont en heimwee hebt naar thuis maar aan de andere kant vind ik het vreemd, waarom kom je dan naar Cambodja? Ik hou er juist van om te leren van een nieuwe cultuur maar ook ik maak me er schuldig aan om toch automatisch meer met buitenlanders op te trekken. Zoals ik eerder al zei, waarschijnlijk ook door de taal.

Nadat ik mijn verslag af had, was ik toe aan iets anders. Ik wilde ook nog interviews houden met jongeren die in een dorp wonen en niet naar de stad migreren om dit te kunnen vergelijken met de jonge migranten. Jennifer (studiegenootje) doet haar onderzoek in Battambang, dit is een stadje in het noorden van het land. Ik wilde haar sowieso nog komen opzoeken en ik bedacht me dat ik het misschien wel zou kunnen combineren met interviews. Ze vroeg haar eigen tolk of hij nog iemand kende die voor mij zou kunnen tolken en zo was binnen een dag een tolk voor mij geregeld en kon ik naar Battambang! Ik kwam hier afgelopen donderdag aan en wat een rust hier. Ik kan gewoon de straat oversteken zonder bang te zijn dat ik word aangereden. Iedereen rijdt hier veel langzamer en het viel me ook op dat de mensen hier vriendelijker zijn dan in Phnom Penh. Mensen maken eerder een praatje met je en ze kunnen best goed Engels. Vrijdag morgen had ik met mijn tolk afgesproken, hij zou naar mijn hotel komen en ik zat op hem te wachten. Bleek later dat hij gewoon al 10 minuten naast mij zat haha! Hij heet Ravy en is een student die Engels studeert, zijn Engels is echt heel goed en hij werkt ook als tolk bij een organisatie. Ik liet hem een lijstje zien van dorpen die ik had gegoogled waar we mogelijk heen konden gaan voor de interviews. We kozen een dorp uit en besloten om eerst naar de chief van het district te gaan om toestemming te vragen. De chief zelf was op een begrafenis dus kregen we een lijstje van 5 dorpen met de telefoonnummers van de dorpchiefs, die staan onder de district chief. Van vrijdag tot en met maandag belden we elke keer een dorpschief op en zodra we toestemming hadden gingen we naar het dorp toe om mensen te interviewen. Het was echt een geweldige ervaring! Mijn eerste interview was met een jongen die had meegedaan aan The Voice of Cambodia. Ik kwam daar pas later achter want ik interviewde ook zijn nichtje en zij liet allemaal Youtube filmpjes van haar oom zien die op tv aan het zingen was tot ik erachter kwam dat ik hem net had geïnterviewd, lol! Per dag deden we 4 interviews en ik moet zeggen dat het echt wel vermoeiend was. Elk interview duurt ongeveer een uur en het is de hele tijd geconcentreerd luisteren en proberen de juiste vragen te stellen, ik was dan ook elke dag kapot als ik terug in mijn hostel was maar het was echt zo leuk om naar dorpen te gaan. We gingen elke dag met z’n drieen, Ravy, chauffeur en ik, op een scooter naar een dorp en een keer gingen we heel ver weg, de natuur was zo mooi. We reden op zandpaden en er stonden bananenbomen langs de kant van de weg en mensen wonen in huizen op palen. Ook al was de omgeving zo mooi, de verhalen die de mensen vertelden waren aangrijpend. Veel mensen hadden hun school niet afgemaakt om te kunnen werken. Vaak werkten ze op het platteland maar ook veel gaan naar Thailand om daar te werken. Een jongen was ook naar Thailand gegaan, werkte daar illegaal maar moest toen terug voordat hij zou worden opgepakt en had uiteindelijk nooit zijn geld gekregen. Het district waar wij de interviews hielden was laatst ook in het nieuws geweest omdat een “dokter” te werk was gegaan met gebruikte injectienaalden en zo een heel dorp had besmet met HIV. Ook hielden we een interview midden op een soort van vuilnisbelt waar allemaal lege flessen worden verzameld. Deze flessen worden dan weer gerecycled. Een meisje dat hier werkte moest elke dag, de hele dag, etiketten van de flessen af halen. Haar dochtertje van 1 jaar kon niet meer bij hun wonen omdat ze ziek werd in deze omgeving dus die ziet ze nu heel weinig. Een andere jongen vertelde dat hij dankzij World Vision was opgeleid tot monteur van motoren. Hij heeft na de opleiding een koe verkocht en kon zo zijn eigen winkeltje openen. De verhalen van elk persoon zijn verschillend maar allemaal zo interessant om naar te luisteren. Zo interviewde ik ook een jongen die ook zijn school niet kon afmaken en ging werken bij een rijstmolen, hij verdiende ongeveer 100$ per maand. Tijdens het interview werd hij gebeld en toen kwam er een dikke iPhone uit zijn zak tevoorschijn. Die heb ik nog geeneens! Tja, cultuurverschillen zijn er genoeg. Eigenlijk zijn ze hier gewoon veel vrijer zonder al die regeltjes die wij hebben in Nederland van hoe we ons moeten gedragen. Misschien zien wij het niet meer als regels omdat we het gewend zijn. Bijvoorbeeld afscheid nemen, wij geven dan iedereen weer een hand en zeggen gedag of tenminste, laten merken dat we weg gaan. Hier lopen ze gewoon weg, net zo makkelijk. Ook als we bij iemand een interview hebben die we niet kennen, is het volgens mij normaal om min of meer te doen alsof je thuis bent. Zo ging een vriend van een tolk die een dagje mee was met onze interviews telkens gewoon in een hangmat liggen bij de huizen waar we interviews deden, konden we water pakken als we dorst hadden, knipten en lakten we onze nagels en kamden we ons haar. In Nederland zijn we dan toch wat bescheidener en wachten we meer af maar dankzij Cambodjaanse gastvrijheid heb ik nu geen dorst en zien mijn nagels er mooi uit.
Jennifer was intussen ook terug gekomen van haar veldwerk en ik ontmoette haar ’s avonds na mijn interviews.

Deze week wordt Cambodjaans nieuw jaar gevierd. Ze vieren hier drie keer per jaar nieuw jaar namelijk Westers Nieuwjaar, Chinees Nieuwjaar in februari en in april na het oogsten Cambodjaans nieuw jaar. ’s Avonds in Battambang is er een markt en deze week zijn er activiteiten georganiseerd om het nieuw jaar te vieren. Zondag avond gingen wij naar de markt en het was echt geweldig. Voor ik het wist stonden we vooraan touw te trekken tussen allemaal Cambodjaanse jongens, helaas had ons team verloren. Daarna werd er zaklopen gedaan, stoelendans en moest men geblinddoekt met een stok tegen een kruik die in de lucht hing slaan, soort piñata idee. Ik dacht dat dit typisch Hollandse spellen waren maar ze zeiden dat stoelendans een traditioneel Cambodjaans spel is. Ik vraag me dan echt af hoe het kan dat we aan de andere kant de wereld ook deze spellen worden gespeeld. Zou er in elk mens de innerlijke drang zitten om stoelendans te spelen, no matter de culturele achtergrond? Na de traditionele Hollandse/ Cambodjaanse spellen werden er Cambodjaanse liedjes gezongen en gingen we om een kar met fruit heen dansen. Cambodjaans dansen is heel moeilijk met je handen draaien, ze kunnen hun vingers heel ver buigen en ik niet dus ik zag er belachelijk uit maar ik had wel de grootste lol. Er was zelfs vuurwerk! Echt vlak boven ons hoofd, heel mooi en heel gevaarlijk. De politie was er ook om de orde te handhaven maar die zat lekker aan het bier. ’s Ochtends om 4 uur wordt ik altijd wakker gezongen door monniken, iets minder leuk maar maakt het wel extra Aziatisch allemaal.
Gisteren was ik klaar met de interviews en heb toen de hele dag in het zwembad gelegen. Mijn eerste keer in het zwembad terwijl het hier elke dag 35 graden is, knap van mij hè. Nu moet ik eigenlijk beginnen met het uitwerken van alle interviews die ik hier heb gedaan.. Aan het eind van deze week gaan Jennifer en ik naar Siem Reap, hier staat de beroemde Angkor Wat tempel die we natuurlijk moeten hebben gezien nu we eenmaal in Cambodja zijn. Daarna gaan we terug naar Phnom Penh. Ik heb dan nog een paar weekjes om ook daar nog wat interviews te doen. En nu nog iets heel leuks: van 12 – 24 mei ga ik naar Indonesië!! Mijn nicht komt daar ook, we gaan in Jakarta familie bezoeken en verder wat uitstapjes maken. Echt super veel zin in. Ja, het leven is zo slecht nog niet. Nog 6 weken voor ik weer terug in Nederland ben maar ik denk dat de tijd nu snel zal gaan voor mij door al die uitstapjes en vele interviews die ik nog moet houden en uitwerken. Oke, dat moet ik nu dus echt gaan doen..

Nog iets anders leuk hier is wanneer je uit eten gaat mag je gewoon keihard de ober roepen: Bong!! In plaats van eerst 10 minuten proberen awkward oogcontact te maken en voorzichtig een vingertje opsteken om aandacht te trekken. Ook mag je lekker je noodles op slurpen met zoveel mogelijk geluid. En als je ook graag Cambodjaans wil doen in Nederland moet je allemaal selfies maken, uploaden op facebook en vrienden erin taggen die er niet op staan.

Ik zeg nu geen gedag want dat hoort bij mijn inburgering hier ;)