Eerste week Nairobi
Blijf op de hoogte en volg Nikkie
29 Januari 2013 | Kenia, Nairobi
Hey allemaal,
Hier een update over mijn eerste weekje Kenia.
Woensdagochtend 23 januari rond 5 uur vertrokken mijn moeder en ik in de trein richting schiphol. We zouden dan om 7:30 aankomen, 3 uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken. Maar in Zwolle ging het al mis. Er was een wisselstoring waardoor de trein niet meer verder reed. Na een half uur wachten, konden we met de volgende trein verder. Bij Amersfoort moesten we weer een half uur wachten op de aansluiting en we begonnen ‘m al behoorlijk te knijpen, wat als ik mijn vliegtuig zou missen? Toen waren we bijna bij Schiphol, maar ineens moesten we op het spoor wachten omdat iemand onwel was geworden. Eindelijk kwam Schiphol in zicht. Helemaal gestrest renden we snel naar de inchekbalies. Toen kwam mijn andere grote zorg opspelen: Het gewicht van mijn koffers. Ik mocht twee koffers mee van beide 23kg. Maar toen ik ’s ochtends woog, was 1 koffer 25kg. Ik heb toen snel wat spullen overgeplaatst maar niet meer gewogen. De weegschaal gaf aan 23,2 kg en 18 kg, mijn koffers werden geaccepteerd. Het boarden was al begonnen toen ik nog door de paspoortcontrole moest maar uiteindelijk zat ik goed en wel in het vliegtuig. De reis duurde 8 uur en ik heb allemaal films gekeken, erg vermakelijk. Ook het eten was erg goed, ik kreeg zelfs een slice pizza als snack!! Hulde aan KLM.
Om 20:15 landen we op Keniaanse bodem, het was inmiddels al donker geworden. Om 21:00 stond ik buiten het vliegveld en wachtte ik op Malik die met een taxi zou komen om mij vervolgens naar mijn gastgezin te brengen. Mijn gastgezin woont in het westen van Nairobi in een eenvoudig maar goed appartement dat wordt afgesloten door een hek met 24/7 bewaking. Saaie baan lijkt me dat want er gebeurd niet veel hier, maar ik ben wel dankbaar voor deze bewaking, je weet maar nooit..
Het is raar om weer hier te zijn, enerzijds voelt het zo normaal aan. Alsof ik nooit ben weggeweest. Anderzijds ben ik zo blij om weer terug te zijn. Ik deel een kamer met mijn studiegenootje Judith maar zij komt pas morgen. Afgelopen week heb ik dus ook nog niets gedaan aan ons onderzoek maar heb ik vooral vrienden bezocht. We reizen hier voornamelijk met matatu’s. Busjes die je voor 30 cent naar het centrum brengen. Het verschil tussen het westen en oosten van Nairobi wordt ook zichtbaar door deze matatu’s. In het westen wonen vooral de rijken, en in het oosten zijn veel slums. In het westen zijn de bussen in een goede staat, de muziek staat aan op een acceptabel niveau. In het oosten zijn de matatu’s voorzien van graffiti kunstwerken, de muziek blaast je weg uit de matatu, als de chauffeur dat nog niet deed met zijn rijgedrag. Maar het is altijd een avontuur vanaf het moment dat je instapt, meestal scheuren ze al weg voordat je bij een zitplaats bent aangekomen. Al dringend door de mensen die je aanstaren, waarbij je bijna op iemands schoot beland, kom je dan eindelijk aan bij een vrije zitplaats. Maar dan begint de rit pas. De wegen in het oosten zijn niet verhard, al bonkend door de straten, mede door deze wegen en muziek, verplaats je je richting je bestemming. De matatuconducteurs hangen uit de deuropening en lokken andere mensen: “Beba, beba, 30 shilling town!” Als je dan eindelijk je bestemming hebt bereikt, moet je jezelf weer door alle mensen in de bus dringen, snel uit de bus springen voor hij weer wegracet, lachend naar de conducteur die om je nummer vraagt vervolg je je weg door Eastlands. Kinderen rennen je tegemoet: “Mzungu, haw are joe?” De handen van bekende vrienden worden geschud: “Niaje?” “Niko poa.” Er wordt hier geen Engels of Swahili gesproken in Eastlands maar Sheng, een mix van stamtalen, Engels en Swahili. Aangekomen bij het huis van de vrienden die je bezoekt, krijg je altijd een maaltijd aangereikt, de porties zijn zo groot. Maar dapper eet je door om beleefd te zijn. Eten doe je met je rechterhand, daarbij spoel je het eten weg met chai: thee met melk en suiker. Praten met je mond vol mag, maar beleefdheid wordt zeer op prijs gesteld. Ondanks de armoede in Eastlands zijn de mensen zo gastvrij en vriendelijk, iets waarvan wij echt kunnen leren. In Westlands zijn de grote shoppingmalls. Indiërs en blanken struinen hier rond, genietend van de airconditioning. De prijzen hier zijn vergelijkbaar met de prijzen in Nederland. Kocht je in Eastlands nog een chapati langs de straatkant, hier heb je foodcourts waar hamburgers, pizzas, indiase currys en chinees eten kan worden besteld. De verschillen zijn groot. Een dag rond gereisd door Nairobi en het lijkt alsof je een wereldreis hebt gemaakt. In City Centre komen deze werelden bijeen, hier ziet het letterlijk zwart van de mensen. Overal matatu’s, mensen die langs de kant van de straat producten aanbieden, bedelaars, blanke toeristen, moeders die baby’s om hun rug dragen, en bijna alle Kenianen dragen jeans, waarvan je echt denkt: hoe hou je het vol in deze hitte.
Om 7 uur is het donker en dan is het beter om niet meer op straat te zijn. Want in het donker zie je niemand op straat. Alleen tanden en ogen. Gisteren was hier een electriciteits black out en het was aardedonker. Ook hebben we niet altijd stromend water. Maar het aanpassen gaat gemakkelijk, misschien omdat dit niet mijn eerste keer is. Misschien omdat dit de zogenoemde antropologische “witte broodsweken” zijn. Dit is de tijd dat je net aangekomen bent in het veld en je alles nog geweldig vind, totdat de cultuurshock komt..
Kenianen houden van praten, ze smsen niet maar bellen aan een stuk door. Ook als ze in gezelschap zijn van anderen. Daarnaast praten ze honderduit als je ze een simpele vraag stelt waarop Nederlanders met een zin zouden antwoorden.
Morgen komt Judith en dan hopen we ons onderzoek snel te kunnen beginnen. Afgelopen week was dus vooral een vakantieweek voor mij en elke dag was weer een avontuur door Nairobi.
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie, met mij in ieder geval wel.
Kwa heri,
Nikkie
Hier een update over mijn eerste weekje Kenia.
Woensdagochtend 23 januari rond 5 uur vertrokken mijn moeder en ik in de trein richting schiphol. We zouden dan om 7:30 aankomen, 3 uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken. Maar in Zwolle ging het al mis. Er was een wisselstoring waardoor de trein niet meer verder reed. Na een half uur wachten, konden we met de volgende trein verder. Bij Amersfoort moesten we weer een half uur wachten op de aansluiting en we begonnen ‘m al behoorlijk te knijpen, wat als ik mijn vliegtuig zou missen? Toen waren we bijna bij Schiphol, maar ineens moesten we op het spoor wachten omdat iemand onwel was geworden. Eindelijk kwam Schiphol in zicht. Helemaal gestrest renden we snel naar de inchekbalies. Toen kwam mijn andere grote zorg opspelen: Het gewicht van mijn koffers. Ik mocht twee koffers mee van beide 23kg. Maar toen ik ’s ochtends woog, was 1 koffer 25kg. Ik heb toen snel wat spullen overgeplaatst maar niet meer gewogen. De weegschaal gaf aan 23,2 kg en 18 kg, mijn koffers werden geaccepteerd. Het boarden was al begonnen toen ik nog door de paspoortcontrole moest maar uiteindelijk zat ik goed en wel in het vliegtuig. De reis duurde 8 uur en ik heb allemaal films gekeken, erg vermakelijk. Ook het eten was erg goed, ik kreeg zelfs een slice pizza als snack!! Hulde aan KLM.
Om 20:15 landen we op Keniaanse bodem, het was inmiddels al donker geworden. Om 21:00 stond ik buiten het vliegveld en wachtte ik op Malik die met een taxi zou komen om mij vervolgens naar mijn gastgezin te brengen. Mijn gastgezin woont in het westen van Nairobi in een eenvoudig maar goed appartement dat wordt afgesloten door een hek met 24/7 bewaking. Saaie baan lijkt me dat want er gebeurd niet veel hier, maar ik ben wel dankbaar voor deze bewaking, je weet maar nooit..
Het is raar om weer hier te zijn, enerzijds voelt het zo normaal aan. Alsof ik nooit ben weggeweest. Anderzijds ben ik zo blij om weer terug te zijn. Ik deel een kamer met mijn studiegenootje Judith maar zij komt pas morgen. Afgelopen week heb ik dus ook nog niets gedaan aan ons onderzoek maar heb ik vooral vrienden bezocht. We reizen hier voornamelijk met matatu’s. Busjes die je voor 30 cent naar het centrum brengen. Het verschil tussen het westen en oosten van Nairobi wordt ook zichtbaar door deze matatu’s. In het westen wonen vooral de rijken, en in het oosten zijn veel slums. In het westen zijn de bussen in een goede staat, de muziek staat aan op een acceptabel niveau. In het oosten zijn de matatu’s voorzien van graffiti kunstwerken, de muziek blaast je weg uit de matatu, als de chauffeur dat nog niet deed met zijn rijgedrag. Maar het is altijd een avontuur vanaf het moment dat je instapt, meestal scheuren ze al weg voordat je bij een zitplaats bent aangekomen. Al dringend door de mensen die je aanstaren, waarbij je bijna op iemands schoot beland, kom je dan eindelijk aan bij een vrije zitplaats. Maar dan begint de rit pas. De wegen in het oosten zijn niet verhard, al bonkend door de straten, mede door deze wegen en muziek, verplaats je je richting je bestemming. De matatuconducteurs hangen uit de deuropening en lokken andere mensen: “Beba, beba, 30 shilling town!” Als je dan eindelijk je bestemming hebt bereikt, moet je jezelf weer door alle mensen in de bus dringen, snel uit de bus springen voor hij weer wegracet, lachend naar de conducteur die om je nummer vraagt vervolg je je weg door Eastlands. Kinderen rennen je tegemoet: “Mzungu, haw are joe?” De handen van bekende vrienden worden geschud: “Niaje?” “Niko poa.” Er wordt hier geen Engels of Swahili gesproken in Eastlands maar Sheng, een mix van stamtalen, Engels en Swahili. Aangekomen bij het huis van de vrienden die je bezoekt, krijg je altijd een maaltijd aangereikt, de porties zijn zo groot. Maar dapper eet je door om beleefd te zijn. Eten doe je met je rechterhand, daarbij spoel je het eten weg met chai: thee met melk en suiker. Praten met je mond vol mag, maar beleefdheid wordt zeer op prijs gesteld. Ondanks de armoede in Eastlands zijn de mensen zo gastvrij en vriendelijk, iets waarvan wij echt kunnen leren. In Westlands zijn de grote shoppingmalls. Indiërs en blanken struinen hier rond, genietend van de airconditioning. De prijzen hier zijn vergelijkbaar met de prijzen in Nederland. Kocht je in Eastlands nog een chapati langs de straatkant, hier heb je foodcourts waar hamburgers, pizzas, indiase currys en chinees eten kan worden besteld. De verschillen zijn groot. Een dag rond gereisd door Nairobi en het lijkt alsof je een wereldreis hebt gemaakt. In City Centre komen deze werelden bijeen, hier ziet het letterlijk zwart van de mensen. Overal matatu’s, mensen die langs de kant van de straat producten aanbieden, bedelaars, blanke toeristen, moeders die baby’s om hun rug dragen, en bijna alle Kenianen dragen jeans, waarvan je echt denkt: hoe hou je het vol in deze hitte.
Om 7 uur is het donker en dan is het beter om niet meer op straat te zijn. Want in het donker zie je niemand op straat. Alleen tanden en ogen. Gisteren was hier een electriciteits black out en het was aardedonker. Ook hebben we niet altijd stromend water. Maar het aanpassen gaat gemakkelijk, misschien omdat dit niet mijn eerste keer is. Misschien omdat dit de zogenoemde antropologische “witte broodsweken” zijn. Dit is de tijd dat je net aangekomen bent in het veld en je alles nog geweldig vind, totdat de cultuurshock komt..
Kenianen houden van praten, ze smsen niet maar bellen aan een stuk door. Ook als ze in gezelschap zijn van anderen. Daarnaast praten ze honderduit als je ze een simpele vraag stelt waarop Nederlanders met een zin zouden antwoorden.
Morgen komt Judith en dan hopen we ons onderzoek snel te kunnen beginnen. Afgelopen week was dus vooral een vakantieweek voor mij en elke dag was weer een avontuur door Nairobi.
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie, met mij in ieder geval wel.
Kwa heri,
Nikkie
-
29 Januari 2013 - 09:01
Eline:
Heee Nikkie!
Wat een tof verslag! Fijn dat je het zo goed hebt daar. En lekker aam het genieten bent! Heel veel suc6 straks met de start van jullie onderzoek!
Liefs Eline -
29 Januari 2013 - 09:57
Frederieke:
Nikkie,
Wat mooi om te lezen. Je vermaakt je weer goed zo te horen.
Geniet ervan en succes met het beginnen van je onderzoek!
-
29 Januari 2013 - 10:22
Agnes:
Hey Nickstar!
Wat goed om van je te horen (lezen)! Gelukkig uiteindelijk veilig aangekomen.
En wat schrijf je leuk; ik zie het helemaal voor me hoe jij daar (met een 'big smile') door Nairobi reist ;p
Succes en wijsheid bij het starten van jullie onderzoek daar! Je kunt het.
Gragnes -
29 Januari 2013 - 10:24
Paps:
Geweldig hoe jij dit beschrijft. Zie het helemaal voor mij! Lang, leve andere culturen.
Hakuna matata. -
29 Januari 2013 - 10:36
Pieternel:
Ey Nikkie,
Leuk om dit verslagje te lezen. Wat moet dat een gestress zijn geweest toen je samen met je moeder naar Schiphol ging. Gelukkig ben je veilig en wel aangekomen. Leuk om zo hier in het landje onder de zeespiegel door je verhalen ook wat van de Keniaanse cultuur te mogen leren kennen ;)
Succes daar! Liefs Pieternel -
29 Januari 2013 - 10:41
Eline E:
Wauw, Nikkie, het klinkt als een waanzinnig avontuur! En wat je paps zegt: lang leve andere culturen. De rijkdom van de wereld. Geniet ervan en alvast heel veel succes met jullie onderzoek! Take care, dikke kus! -
29 Januari 2013 - 11:58
Elma:
Ja, schitterend reisverslag Nikkie!! Ik zie die Matatus al weer helemaal vóór me!Woon je in de buurt van de Ngong Hills?? Wij woonden destijds in de wijk Karenop de basis van YWAM. Maar toen waren er nog geen shopping centers! Wel heerlijk voor je om daar ff heen te kunnen als de cultuurshock je te groot wordt, dan kun je misschien toch even wat westerse sferen opsnuiven :)
En wat betreft de NS: wat een afschuwelijke frustratie!! Ook wij waren 16 januari met onze 4 koffers van elk 23 kg met z'n tweetjes op weg en ook al in Zwolle gestrand. Gelukkig was er een vriendelijke jongen die ons even hielp met sjouwen van de ene trein naar de andere!!
Heel veel zegen, bescherming toegewenst en succes op je onderzoek! -
29 Januari 2013 - 14:09
Mama:
Wauw lieve Nikkie, wat een mooi reisverslag!! Als je later niet (meteen) als cultureel antropoloog aan de slag kunt, kun je altijd nog gaan schrijven! Dat deed je vroeger ook al heel veel, inclusief de krantjes die je maakte voor op de w.c.;-)
Heel leuk om zo te lezen!
Succes met het echte werk straks! En goed uitkijken hé?! -
29 Januari 2013 - 15:47
Annelieke:
He Nikkie,
Wat een mooi reisverslag van je eerste week! Gelukkig ben je ondanks het gedoe met de NS veilig en op tijd aangekomen.
Klinkt alsof je enorm aan het genieten bent, je beschrijft het zo mooi dat ik het bijna voor me kan zien!
Heel veel succes straks als jullie met je onderzoek beginnen en geniet er vooral heel erg van!!
Veel Liefs Annelieke -
29 Januari 2013 - 15:50
Hanna:
Nikkie wat een heerlijk verslag! "Alleen tanden en ogen" hahaha!
Hoe heet is het daar nu? Je hebt een hele week sneeuw gemist hier!
Take care en veel succes met het onderzoek!
X -
29 Januari 2013 - 17:42
Marlot:
supernice om te lezen nikki!!
Ik ben best jaloers op jou hitte,
succes met je onderzoek!!
xx -
29 Januari 2013 - 23:00
Marloes:
Haaa Nikkie,
oohh ik mis Kenia nu wel, nu je het zo weer vertelt! Lijkt nog als de dag van gister. Hoe is het met Malik en hoe vind hij de boeken en stropdas? ;) Ben benieuwd.
liefs! -
30 Januari 2013 - 00:40
Judith:
lieve nik! vroeger vertelde mijn vader altijd verhaaltjes voor het slapen gaan. nu lig ik in bed en lees jouw verhaal! echt fantastisch :) er verschijnt een dikke grijns op mijn gezicht ghehe! geniet van alles wat je doet. en pas goed op jezelf! kusje voor trotos. you know what I mean. het is swahili ;) veel liefs uit grun! xx -
01 Februari 2013 - 15:09
Oma Stieneke:
Lieve Nikkie,
Wij hadden een paar avontuurlijke dagen in Noorwegen, maar bij jouw verhalen is dat niets vergeleken!!!
De week vóórdat wij in Noorw. waren was het er -20 gr., maar toen wij er waren gelukkig minder koud (ca. -6 tot 0 gr.) en héél zonnig!! Een flink pak sneeuw wel. Echt schitterend!!
Dus wel heel iets anders dan daar in Nairobi!! En nu aan het werk hè!? Veel sterkte! En pas heel goed op jezelf hoor! Veel liefs, opa en oma. -
03 Februari 2013 - 16:20
Christine:
Ha Nikkie Wat kun jij iemand goed meenemen in je belevenissen. Leuk om "mee" op reis te gaan. -
07 Februari 2013 - 15:48
Leon:
heeey nikkie,
goed verhaal zeg. Leuk om te lezen hoe je eerste (heftige) week was. En super spannend dat je nog maar net je vlucht had gehaald. Nu al een echt avontuur. Veel plezier met je cultuurshock die waarschijnlijk elk moment binnen kan komen :P
groetjes, leon
Ps: Leuk geschreven, ik hoop op meer -
07 Februari 2013 - 16:40
Herm:
Cool! leuk! mooi verhaal heb er van genoten!
Groetjes herm
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
