Regenseizoen

Joehoee ik leef nog! Sorry voor de lange stilte.
Vorige week maandag waren dan eindelijk de verkiezingen na maandenlange campagnes. Er kon gestemd worden van 5-17uur. Rond 13 uur ging ik mee naar het stembureau om te kijken hoe druk het was. De rij was echt enorm! De zon scheen fel en mensen moesten urenlang staan wachten. Na een tijdje ging ik maar weer naar huis en ik liet Lynah en Elizabeth achter in de rij. 5 uur later kwamen ze pas thuis. En toen begon het wachten op de resultaten. ’s Avonds al werd er op tv laten zien waar de stemmen waren geteld en hoe de verdeling was. Uhuru stond bovenaan met Raila als tweede. De rest van de kandidaten had maar 1% van de stemmen. De winnaar moest 50% +1 stem hebben. Het was meer de vraag of Uhuru dit wel zou halen dan of hij überhaupt de meeste stemmen zou krijgen. IEBC is een onafhankelijke commissie die de stemmen telde in Kenia. De indicatie was dat ze dinsdag, uiterlijk woensdag de resultaten zouden hebben. We besloten om thuis te blijven zolang de resultaten nog niet bekend waren. De meeste mensen bleven thuis, gekluisterd aan de tv. Op woensdag was er nog steeds geen president, nog steeds zat iedereen dag en nacht voor de tv. De vorige verkiezingen was ineens de volgende ochtend iemand verkozen tot president die ze niet hadden verwacht, daarom wilde nu iedereen ook ’s nachts tv kijken om de stemmen goed in de gaten te houden. Ook donderdag was er nog steeds niets bekend en ik begon me behoorlijk te vervelen. Ze zeiden namelijk dat elk moment de resultaten bekend konden worden en dat je dan het beste thuis kon zijn want je weet maar nooit hoe mensen erop zouden reageren. Vrijdag zou dan eindelijk de president bekend worden gemaakt, maar om 1 uur in de nacht stelden ze het toch maar uit naar zaterdag morgen om 11 uur. Rond 5 uur in de ochtend werd ik wakker door geschreeuw op straat en een harde knal. Mensen die op TNA hadden gestemd, de partij van Uhuru, waren op straat aan het feest vieren. Waarom om 5 uur in de ochtend?!! En de president zou pas officieel worden gepresenteerd om 11 uur! Ze waren blijkbaar toch doorgegaan met tellen in de nacht en zo hadden ze kunnen uitrekenen of hij de 50% + 1 had gehaald. Om 11 uur zat ik voor de tv maar het duurde uiteindelijk 2,5 uur totdat Uhuru dan toch echt werd uitgeroepen als president. Welkom in Kenia, waar timing niet zo nauw komt. De hele dag werd er gefeest in de stad. De mensen die ’s ochtends onder mijn raam stonden te schreeuwen, waren nu aangekomen in de stad. Ik was al lang blij dat er eindelijk iemand president was geworden en dat er geen herkiezing hoefde te komen. Dit zou namelijk gebeuren als Uhuru niet het vereiste aantal stemmen haalde, en zou plaatsvinden in april. Dat zou betekenen nog meer campagnes. De tegenstanders hielden zich gelukkig stil, en er waren geen rellen. Vrienden uit Kibagare waren ook allemaal door het dolle heen en stalkten mij met smsjes over de winst van Uhuru.
Afgelopen maandag konden we dan eindelijk weer terug het veld in. Wat was ik blij! Iedereen in Kibagare was ook blij om ons weer te zien en vroeg waar we al die tijd waren geweest. Afgelopen week zijn we weer volop aan de slag geweest met ons onderzoek, interviews etc. Toen we de hele tijd binnen zaten hebben we vooral veel dingen uitgewerkt op de laptop. Ook handig maar saaaaai. We hebben wel een nieuwe plek gevonden aan de overkant van ons huis. Er is een heuvel die een mooi uitzicht biedt op een golfbaan aan de ene kant en een meertje met een slum aan de andere kant. Onderaan de heuvel liggen velden waar verschillende groenten worden verbouwd. Toen we er de eerste keer kwamen, kregen we een rondleiding van een boer die ons alle groenten liet zien. Nu weet ik onder andere hoe een bloemkoolplant eruit ziet.
Voor de verkiezingen, toen we voor de laatste keer in Kibagare waren, was er een brand geweest die een aantal huizen tot aan de grond toe had afgebrand. Veel families waren daardoor dakloos geworden maar gelukkig konden ze bij vrienden slapen. Toen we deze week terug kwamen, was alles weer opgebouwd. En was er weinig te zien van de brand. Een vriend van ons, Shawn, had ook een stuk grond waarop een huis van hem was afgebrand. Hij woont er zelf niet maar verhuurd het. Dit heeft hij zelf helemaal opgebouwd. Ook was hij afgelopen week bezig met het uitbouwen van zijn eigen huis. Erg leuk en knap om te zien hoe jongens hier zelf hun huizen bouwen. Een man, die spijkers in zijn haar droeg, zat gevaarlijk op een paar houten palen die als dak dienden en spijkerde hier golfplaten tegenaan. Ik hielp ook nog mee met het zagen van een plank en er kwam zelfs een vrouw langs om te vragen of ze de catering kon regelen. Aan het eind van de dag was de klus voor het grootste deel geklaard en nu heeft Shawn een ruime kamer erbij.
Vandaag is het regenseizoen begonnen. Het regende de afgelopen dagen gedurende de nacht maar vandaag ook overdag. Het was een moeizame tocht door Kibagare dat nu veranderd is in een modderpoel. Helaas geen verharde wegen. We gingen naar een filmhuis waar je voor 10ksh een film kan kijken. Houdt de jongeren van de straat die niks te doen hebben. Nu er geen campagnes meer zijn, lopen mensen een bron van inkomsten kwijt omdat ze geen geld meer kunnen krijgen door omkopingen. Als de vrouwen hier al een baan hebben bestaat het meestal uit het wassen van kleren of het dragen van water. Veel mensen zijn hier verslaafd aan chang’aa, een sterke drank die illegaal wordt gebrouwen. Ik had het nog nooit gezien en wilde eigenlijk wel weten hoe het eruit zag en rook. Gister kreeg ik dan toch echt een glas chang’aa in mijn handen geduwd. Ik rook eraan maar vond eigenlijk wel meevallen hoe sterk het rook. Toen proefde ik al gillend een klein slokje. De mensen op straat moesten lachen dat ik het dronk. Ik voelde het licht branden in mijn keel maar ik had verwacht dat het veel sterker zou zijn omdat ik allemaal verhalen had gehoord dat je na een glas dronken kon zijn. Waarschijnlijk was deze verdund met water. Later vroeg ik Judith of ze ook wilde proeven. Zij was ook nieuwsgierig. We waren bij Nyambura, een vriendin van ons en om de hoek bij haar kochten we voor 10ksh, 10 eurocent, een half glas. Ook deze was verdund met water, wat het waarschijnlijk zo goedkoop maakt. Overal in Kibagare zijn pubs waar mensen binnen zitten en dit drinken. Een pub herken je niet aan de buitenkant en is eigenlijk een gewoon huis. Er staan wat banken en stoelen waar dronkaards zitten. Chang’aa, maar 10cent en het verwoest zoveel levens in Kibagare en vele andere slums in Nairobi. In Kenia is er ook geen middenweg in het gebruik van alcohol. Je drinkt het of helemaal niet, of je bent gelijk een dronkaard. Een glaasje wijn bij het eten kennen ze dan ook niet. Ik denk dat ze er teveel negatieve associaties bij hebben en het daarom maar liever helemaal laten. Maar het grootste probleem zit ‘m denk ik vooral in werkeloosheid. Doordat mensen geen baan hebben, hebben ze geen geld, krijgen ze stress, stress willen ze vergeten door het drinken van alcohol. Door het drinken van alcohol raken ze al het geld hieraan kwijt en uiteindelijk hebben ze nog meer stress. Het beste zou zijn om uit Kibagare te verhuizen zodat ze niet negatief worden beïnvloed door vrienden die met hen willen drinken maar om nou iedereen uit Kibagare te verhuizen is ook geen oplossing. Gelukkig heb ik vrienden leren kennen die hun leven anders willen leven. Ze hebben veel meegemaakt, sommigen zijn zelf ook verslaafd geweest aan alcohol of drugs maar hebben zich ervan afgekeerd. En in deze jongeren blijf ik geloven want ze hebben zeker de wilskracht om hun leven te verbeteren. Het is alleen het gebrek aan banen dat het voor hun moeilijk maakt om uit de situatie te komen. Wie weet kan Uhuru er iets aan doen, hij beloofde namelijk banen te creëren als hij president zou worden. En dat is hij nu, kom maar op zou ik zeggen.
Naast de dagelijkse behoefte aan chang’aa, eten Kenianen graag ugali en sukuma wiki. Ugali is maismeel gemengd met water, dit laat je koken totdat het een dikke substantie heeft. Je kneed dit in je hand en eet hierbij sukuma wiki, een soort spinazie. Niet iedereen houdt van ugali maar het is nou eenmaal het goedkoopste eten. Daarnaast eten we hier veel rijst, tomaten, rode uit en koriander. Dat zijn de standaard ingrediënten. Mango en banaan zijn hier de meest voorkomende vruchten maar dat hangt ook af van het seizoen. Ook verkopen ze suikerriet op straat. Er kwam iemand met een kar vol stengels suikerriet dit verkopen in Kibagare. Peter kocht een stengel voor ons en hij verdeelde dit in stukken door ermee op een paal te slaan tot het brak. Daarna scheurde hij met zijn tanden de bast eraf en gaf ons het suikerriet. Als je hierop bijt komt er een zoete sap uit. De rest spuug je uit. We stonden op een balkon terwijl we het aten, onder ons stond een dronkaard naar ons te schreeuwen. Wat heerlijk om dan een regen van speeksel en suikerriet op hem te laten neerdalen. Helaas vond hij het niet zo heerlijk maar hij kon er niet veel aan doen. De dag ervoor kwamen we een zielige vrouw tegen met een opgezwollen gezicht. Ze gebaarde tegen ons dat ze was geslagen en ze vroeg om eten. Ik dacht dat ze niet kon praten maar toen ze weg liep, kon ze ineens wel praten. Shawn vertelde ons dat de dronkaard de man was die zijn vrouw mishandelde. Raar om de dader te zien. Ook stelde Nyambura ons voor aan haar ex-man die aardig overkwam maar waarvan ik andere verhalen heb gehoord. Mensen hier moet je niet op het eerste gezicht geloven, ze kunnen zich dus blijkbaar heel anders voordoen. Maar gelukkig geldt dit natuurlijk niet voor iedereen.
Right now zit ik zonder elektriciteit omdat door de regen de stroom uitvalt. In de weekenden hebben we geen water en ik ben bijna vergeten hoe een normale douche aanvoelt. Maar ondanks dat ben ik meer dan tevreden met mijn leven hier en in Nederland. Ik weet dat geld niet gelukkig maakt maar ik weet nu ook dat geld het leven wel een stuk makkelijker maakt. Geluk is natuurlijk wel wat anders dan gemak. Mensen hier kunnen ook zeker gelukkig zijn, maar gemak is zo rustgevend. Geen stress over of ik morgen kan eten, de stress die ik ken is welke kleren ik aan zal doen de volgende dag. Oké genoeg vroom gepraat voor deze keer. Ik hoop dat ik met mijn blog jullie niet elke keer een schuldgevoel aanpraat, maar gewoon aan het denken zet. En misschien is het voor mij ook gewoon een uitlaatklep ;)

Nu nog even wat leuke weetjes over mijn leven hier:
- Kenianen delen alles, zo koop je in de morgen een brood, zo hebben ze het in de middag opgegeten zonder dat je ervan hebt kunnen genieten. Rustig blijven Nikkie, hier leer je delen.
- MPesa is een service waarmee je met je telefoon geld kan sturen naar een ander telefoon nummer. Dit geld kun je ophalen bij een Mpesakiosk. Handig ,zouden wij ook moeten hebben in NL. Hoef ik mijn random reader niet overal heen te slepen.
- Mannen houden ervan om Kikuyu namen naar ons te schreeuwen. Alsof we ook nog echt die naam zouden hebben.. Oke, soms kijk ik op als ze ‘Shiko’ roepen en denk ik: hoe weet je mijn naam? Misschien hebben ze dan toch gelijk.
- Afrikaanse gospelvideoclips op tv zijn hilarisch!! Ze staan te zingen in te dansen in een random park en je zit op de achtergrond allemaal voorbijgangers lopen. Ook zingen ze 10 minuten lang hetzelfde.
- Na regen komt.. nog meer regen, en nog meer regen, geen stroom, nog meer regen, wel weer stroom, nog meer regen, geen stroom… En als de zon dan eindelijk doorbreekt is het gelijk weer heet waardoor je (bijna) al je kleren weer uit kan doen.
- Voor het eerst een slang gezien op straat! Hij was groen en gelukkig niet zo groot.
- Ik weet nu hoe dode hond ruikt. Op verschillende plekken liggen dode honden die zijn aangereden door auto’s. Lekker laten liggen joh.
- Een WC is voor kinderen veel te veel gedoe, gewoon laten poepen en plassen op straat. Geen mens die ernaar omkijkt, behalve mzungu’s.
- Ook afval gooi je met hetzelfde gemak als in de afvalbak natuurlijk ook op straat. Als er dan teveel afval ligt, zet je de vlam erin.
- De bewaker slaapt ’s nachts gewoon! En toen ik het balkon op kwam, ging hij snel weer zitten. Slapend rijk worden kan in Kenia.
- “Mzungu how are you” x1000 als je door Kibagare loopt, neemt ook niet af naarmate de tijd verstrijkt.

Liebe leute, ik ga maar eens slapen. De verhalen die jullie in de media hebben gehoord over Kenia en spanningen rondom de verkiezingen gelden niet voor mij. Hier is alles rustig gebleven. Veel Kenianen kunnen er ook boos om worden als ik ze vertel hoe het in het nieuws is in Nederland omdat er vooral wordt ingezoomd op negatieve gebeurtenissen terwijl het juist zo goed is gegaan in vergelijking met de vorige. Ik ben ook nog steeds niet beroofd. Wat een zegeningen. In plaats van schaapjes zal ik vanavond zegeningen tellen voordat ik in slaap val.
Goodnight!!