Mombasa, 21st Birthday Bash

Naast al het harde werken in het veld, is er ook tijd voor ontspanning. Zo zijn Judith en ik vorig weekend afgereisd naar Mombasa, een plaats aan de kust. We vertrokken donderdagavond met de bus vanuit Nairobi naar Mombasa. De bus was echt super luxe en dit was nog geen eens de beste bus die er was, want je kan ook met een oxygentype, deze hebben nog riantere stoelen, wifi en stroom in de bus. Onze had overigens ook wifi en stopcontacten, heb alleen niet uitgetest of de stroom het deed. We vertrokken rond 11 uur ’s avonds en kwamen om half zeven ’s ochtends aan. Toen we uitstapten kwamen er allemaal mannen naar ons toe die een taxi of tuktuk aanboden. Maar we hadden al afgesproken met een andere tuktukdriver om ons op te komen halen. Mombasa is eigenlijk een eiland en we moesten met de veerboot naar de zuidkust waar ons verblijf was. We verbleven bij Amani Acre, op aanraden van Hanna. Toen we aankwamen konden we onze ogen niet geloven. We hadden een heel huis met z’n tweeen, inclusief douche! En onze achtertuin bestond uit palmbomen en het strand. Heaven on earth. Die dag bleven we bij ons huis en op het strand chillen. Het weer is hier veel heter dan in Nairobi, ook hogere luchtvochtigheid waardoor je de hele dag zweet. De zee was warm en helder en het strand waar we waren heette Shelly Beach, het enige strand waar schelpen waren in heel Oost- Afrika volgens een jongen op het strand. De volgende dag gingen we naar Mombasa stad, de toerist uithangen. Mombasa heeft veel Arabische invloeden, er zijn ook veel moslims in Mombasa en hier is de burka heel normaal. Sommigen vrouwen hebben zelfs een sluier over hun ogen. Ik hield het al niet uit in mijn strandkleding, laat staan iemand in een zwarte burka.. We bezochten Fort Jesus wat een oude ruïne is. Hier was Vasco da Gama in 1498 aangekomen. De Portugezen zagen zichzelf als vertegenwoordigers van het Christendom en noemden het fort Jesus. Later werd het fort overgenomen door Arabieren uit Oman. Na het bezoek aan het fort liepen we door het oude stadsgedeelte. Nairobi is eigenlijk heel lelijk vergeleken met Mombasa. Ook zijn de mensen veel vriendelijker in Mombasa. Als ze met je beginnen te praten vragen ze eerst op minstens 5 verschillende manieren hoe het met je gaat. How are you? How is your day? How was the night? Etc. Mensen uit Mombasa vinden Nairobianen rude en veel te gehaast, Nairobianen daarentegen vinden mensen uit Mombasa lui. Maar dat valt wel te begrijpen want als het altijd zo warm is, kun je ook weinig doen. We gingen nog naar een toeristenmarkt waar we souvenirs kochten. We kwamen ook langs een lokale markt inclusief slagerhuis. Dit was een loods waar allemaal dode dieren hingen en waar stukken vlees van af werden gehakt/gezaagd. We wilden een lokale lunch eten omdat het eten aan de kust bekend staat als echt Swahilivoedsel. We gingen dus een random restaurantje in en hier zaten alleen maar moslimmannen. Later kwamen er ook vrouwen boven bij ons zitten toen de mannen boven weg waren. Het eten was heerlijk, kokosrijst met gebakken vis en groenten die heel lekker gekruid waren. Ook kun je overal kokosnoten kopen en hieruit drinken, of openbreken en het kokos opeten. Zondagochtend was het eb en ging ik samen met een jongen die bekend is op het strand naar het rif lopen dat verderop in de zee ligt. Hij liet me allemaal zeedieren en koraal zien. Zo zag ik zeesterren, een zeeslang, zee-egels, en zulke Dorivissen van de film Finding Nemo. ’s Middags namen we de matatu naar Diani. Dit is een toeristenstrand en we waren benieuwd naar de beroemde/beruchte beachboys. Dit zijn jongens die op het strand rondhangen en met (oude) blanke vrouwen daten om het geld. Toen wij er kwamen zagen we ze alleen niet en ook niet veel blanke toeristen. Wel waren er veel mensen die met ons wilden praten maar dat wil iedereen hier ongeveer. Terwijl ik in de zee zwom kwam er een vissersboot aan met mannen die mij een octopus lieten zien die ze hadden gevangen ieieie! Aan het eind van de middag kwam er een vrouw met cameraploeg een gospelvideo opnemen op het strand. Heel typisch want bijna alle gospelvideo’s zijn hier opgenomen op het strand of op een plek in Nairobi waar je de skyline ziet. Ik had sterk de neiging om achter haar langs te lopen of achter haar in de zee te zwemmen maar heb me toch maar ingehouden. Maandagochtend moesten we helaas alweer afscheid nemen van Mombasa. De terugreis was leuk omdat het dit keer niet donker was en de Keniaanse natuur konden zien. Het is erg uitgestrekt met zo nu en dan hutjes. Ook zagen we in de verte Mount Kilimanjaro met sneeuw op de top. Toen we net Mombasa hadden verlaten, was er een ongeluk gebeurd waarbij iemand was omgekomen. De persoon lag op de weg maar was al wel afgedekt met een doek. Voordat je het weet ben je er alweer langs gereden maar het was raar om te beseffen wat ik had gezien. De buschauffeur was irritant want hij toeterde de hele tijd ook al konden andere weggebruikers geen kant op en had het geen zin om te toeteren. Toen we in Nairobi aankwamen was het spitstijd en stonden we in de file. We stelden ons voor hoe het moest zijn voor iemand die uit een ruraal gebied kwam en dan ineens in de grote stad Nairobi aankwam met al die mensen, matatu’s en grote gebouwen. We hadden die week de film Nairobi Half Life gezien (aanrader!), die ging over een jongen die naar Nairobi kwam, zijn droom achterna, maar in de slum belandde. We keken deze film in Kibagare met allemaal slumjongens en na de film zeiden ze tegen ons dat die film over hun leven ging. Heel interessant om een film met jongens te kijken waarop de film is gebaseerd. Ik voelde me wel beroerd na het kijken van de film want het was zielig maar de waarheid voor zo velen. De film draait nu ook buiten Kenia en ik hoop dat hij ook naar Nederland komt, maar ik heb er sowieso al een kopie van. (Hier worden alle films op straat gekocht voor 50eurocent). Veilig en wel kwamen we dan eindelijk maandagavond thuis aan. De volgende dag waren we alweer in Kibagare. Een centraal thema dat terugkomt in ons onderzoek is idleness. Het wordt door iedereen genoemd als groot probleem en door de meeste gedefinieerd als “just sitting there, doing nothing.” Meestal komt dit door werkeloosheid of luiheid. Als men idle is, doet men vaak aan illegale praktijken om aan een inkomen te komen. Judith en ik wilden meer over idleness te weten te komen en besloten om een dag idle te zijn in Kibagare. Ook vroegen we mensen naar hun betekenis van idleness, hoe het ontstaat en wat eraan gedaan kan worden om het te verhelpen. Hier willen we nog wel dieper op in gaan maar het was een interessant begin. Onze idle dag was eigenlijk heel leuk en niet saai want we zaten op een stoel op de weg de hele dag te praten met vrienden. Maar dat is ook wat de meesten doen en daarom is het verleidelijk om idle te zijn en niet te werken. Idleness wordt wel geassocieerd met evil things en het hangt denk ik ook samen met hopeloosheid. Mensen verliezen de hoop dat ze ooit nog een goede toekomst zullen hebben en hangen daarom maar doelloos rond.
Afgelopen vrijdag ging ik met Shawn en Tusharp, twee jongens uit Kibagare, naar Mr. Mayor. Een muziekproducer om een lied op te nemen voor mijn verjaardag haha. Het was heel leuk geworden en ik hoop dat hij het snel afmaakt zodat jullie het ook kunnen horen. Samen met Mr. Mayor had ik mijn verjaardag georganiseerd die zaterdag in Uhurupark. Het was eerst nog de vraag of ik het wel in Uhurupark kon doen want afgelopen week was er een rechtszaak over de resultaten van de verkiezingen. De uitspraak van de rechtszaak zou zaterdag bekend worden gemaakt en er werd aangeraden om de stad te vermijden omdat mensen misschien onrust zouden schoppen door de uitspraak. Maar ik dacht dat het waarschijnlijk toch pas laat op de dag bekend zou worden gemaakt, Kenianen kennende, en dat we voor die tijd al wel weg zouden zijn. Vrijdagavond gingen we met mensen uit Kibagare uit eten bij een lokaal restaurant bij ons in de buurt om mijn verjaardag en onze vriendschap te vieren. Er was ook een dansvloer waar lokale muziek werd gedraaid. Kenianen kunnen heel goed dansen en staan niet eerst 3 uur langs de zijkant voordat ze beginnen met dansen. Om 21 uur stond de dansvloer al vol. Om 12uur werd mij een “happy bathday” (Keniaans accent) toegewenst. Toen we terug liepen naar huis reed de politie langs en vroeg of wij de mensen kenden waarmee wij liepen. Goede controle, maar gelukkig kenden we ze. De volgende ochtend kreeg ik een ontbijt op bed van Judith en gingen we naar city centre. Hier deden we boodschappen voor mijn verjaardag maar ik kon nergens een goede taart vinden. We liepen echt de hele stad door. Uiteindelijk toen ik uitgeteld en moedeloos op een bankje zat, omringt door soldaten met honden in die straat, kwam Malik met een taart aanzetten die zelfs nog speciaal was ontworpen voor mij. Er was veel beveiliging die dag, ook in het park, door de rechtszaak. We kwamen om 13uur aan in het park, mijn verjaardag zou eigenlijk al om 12uur beginnen maar er was toch nog niemand. Pas rond 15uur kwamen de meesten aanzetten. Mr. Mayor had zijn gitaar meegenomen en zong verjaardagsliedjes. Op een gegeven moment belde Malik iemand op en gaf de telefoon aan mij. Ik vroeg wie het was en hij zei Eko. AAAAHH Eko Dydda is een van mijn favoriete artiesten in Kenia en nu ging hij mij gewoon feliciteren!!!! Haha, oke ik ben best wel een groupie soms.. Maar dit was echt geweldig. Op het eind, toen we net taart zaten te eten begon het te regenen, we renden naar een afdak. De regen hield helaas niet op en we moesten naar huis voordat het te laat zou worden. Toen we door de regen liepen werd het alleen maar erger totdat het met bakken uit de lucht stortte. We waren allemaal drijf en drijf nat. Het is een Keniaans gebruik om iemand op z’n verjaardag nat te gooien, ‘washing’, dit was gelukkig de hele dag niet gebeurd maar nu was ik alsnog nat. Toen we thuis aankwamen was het resultaat bekend van de rechtszaak, Uhuru heeft toch gewoon gewonnen en blijft president. Ik ben blij dat de verkiezingen niet over gedaan hoeven te worden. Ik denk dat mede dankzij de regen we niks hebben gemerkt van opstand. Toen wij door de regen liepen was er namelijk niemand op straat. En toen we in de auto zaten zag ik ook nog een mooie regenboog. Thank you Lord for nature’s birthday gift. In eastlands bleek wel wat opstand te zijn geweest maar gelukkig heb ik er niks van gemerkt. Lynah, mijn gastmoeder, was ook jarig en we gingen die avond uit eten met een aantal vrienden. Ik was alleen heel moe van al het gefeest. Vandaag naar de kerk geweest waar Pasen uitbundig werd gevierd.
De laatste twee weken van ons onderzoek zijn alweer aangebroken en het wordt tijd om afscheid te nemen van iedereen. Enerzijds zin om weer naar huis te gaan, anderzijds geen zin omdat ik weet dat ik iedereen hier zo erg ga missen.
Bedankt voor al jullie felicitaties!! Ik hoop mijn verjaardag nog te kunnen vieren als ik weer terug ben. Maar gelukkig heb ik me hier ook jarig gevoeld.
Is er nog sneeuw in Nederland? Jullie hoeven niet heel jaloers te zijn op mij hoor, want het weer is hier ook niet goed. En nu is het tijdsverschil volgens mij een uur want hier doen ze niet aan zomertijd.

Tot gauw!
Liefs,
Nikkie