Week 3
Blijf op de hoogte en volg Nikkie
22 Februari 2013 | Kenia, Nairobi
Hello there!
Ik ben alweer 4 weken in Kenia en tot nu toe gaat nog steeds alles goed. Ik ben nog niet overvallen. Het weer is nog steeds heet. Campagnes zijn nog steeds in volle gang. De verkiezingen zijn op 4 maart. De twee populairste presidentskandidaten staan gelijk, beiden rond 40% van de stemmen. Als een van hun niet boven de 50% komt, moet er een nieuwe verkiezing worden gehouden tussen alleen die twee kandidaten. Een van de twee, Uhuru Kenyatta, moet voor het International Criminal Court in Den Haag verschijnen na de verkiezingen. Zou raar zijn als hij de president wordt, moet hij Kenia regeren vanuit de gevangenis. Laatst was het allereerste debat op tv, heel Kenia keek ernaar. Het zou twee uur duren maar het duurde uiteindelijk vier uur. Er werd ook gevraagd naar ICC en hoe de kandidaten hierover dachten. Uhuru gaf toen aan dat hij het land zou regeren via Skype vanuit Den Haag. Ik probeer er maar neutraal in te staan als mensen mijn mening erover vragen maar ik heb er wel zo mijn bedenkingen bij..
De dronkaard Nyanya in het dorp is eigenlijk heel verlegen als hij sober is. De laatste tijd is hij gelukkig niet meer dronken en hij durft pas tegen ons te praten als wij hem eerst groeten. Ik zal even iets meer vertellen over de wijk waar wij ons onderzoek doen. De wijk heet Kibagare, het is een vrij kleine sloppenwijk vergeleken met andere slums in Nairobi. Iedereen kent elkaar ook. De wijk bestaat voornamelijk uit een lange weg: Kibagare road en daar achter zijn smalle steegjes waar huisjes staan. Kibagare is gelegen naast Loresho. Als we naar Kibagare lopen, lopen we eerst een straat door Loresho. Laatst besloten we om langer door Loresho te lopen om deze wijk te verkennen. In Loresho staan grote villa’s die beschut liggen achter een muur. De muren hebben stroomdraad of prikkeldraad en de bewoners hebben vaak waakhonden. De tuinen voor de muren liggen er netjes verzorgd bij. Vaak zijn de tuinmannen bewoners uit de slum. Maar liever niet uit Kibagare, want stel je voor dat ze jou huis te goed kennen en gemakkelijk bij je kunnen inbreken met vrienden. Ook al liggen de tuinen er netjes bij, bewoners zie je er zelden van genieten. Je ziet überhaupt zelden bewoners. Ze zijn te druk met werk of leven in hun eigen gouden kooi. Hier hoor je vogels fluiten op straat, in de verte zie je Kibagare. Maar ja, mensen die daar in armoede leven is zo’n ver van je bed show. Daar draai je liever nog een keer voor om in je riante bed. Bewoners ontmoeten elkaar alleen als er een meeting wordt gehouden over de security van de wijk en hoe ze die kunnen verbeteren. Loresho en Kibagare worden van elkaar afgesloten door een hek waar bewaking zit. Na het passeren van de gate sta je in een andere wereld. Mensen lopen overal, kinderen rennen naar je toe, muziek klinkt door de straten. Jongeren poolen, vrouwen vlechten hun haar, koken eten, wassen kleding, mannen doen niks. Kinderen met snottebellen rennen rond en plassen langs de kant van de weg. Straathonden, kippen en ganzen vullen dit straatbeeld aan. Ook al lijkt het leven in Loresho nog zo mooi, het is saai en individualistisch vergeleken met Kibagare. Maar het leven is zwaar in Kibagare. Veel vrouwen zijn meerdere keren gescheiden, hebben kinderen van verschillende mannen en verdienen geld door het verkopen van drugs of het verkopen van hun eigen lichaam tegen een glas chang’aa. Chang’aa is hele sterke drank en na een glas ben je stomdronken. Afgelopen week heb ik iemand geïnterviewd die dit zelf allemaal had meegemaakt en er open over sprak. Ze is nu gescheiden en woont met haar dochter van 2 jaar maar ze is nu wel gelukkiger dan toen ze getrouwd was. Gelukkig heeft ze haar leven gebeterd, ze drinkt niet meer en verkoopt geen drugs, maar helaas is ze werkloos. Dat is het probleem bij de meeste vrouwen, ze hebben hun school niet afgemaakt door omstandigheden waardoor het krijgen van een baan bijna onmogelijk is. Om dan toch maar snel en gemakkelijk geld te verdienen, kiezen ze helaas voor illegale praktijken. Ik heb zoveel respect voor de vrouwen die toch besluiten om hun geld te verdienen op een eerlijke manier. Na het interview was ik best wel geraakt. Je wilt zo graag iets doen, maar wat? En waar moet je beginnen? Om de levens van vrouwen te willen veranderen in Kibagare is heel veel geduld nodig. Het is vooral de mentaliteit die moet worden veranderd. Mensen verdienen geld om hiervan drank te kopen om zo hun zorgen te vergeten, maar als het geld op is, hebben ze alleen maar meer zorgen en hebben ze nog niks gegeten. Kinderen zien hun ouders drinken en nemen dit op jonge leeftijd over. Gelukkig zijn er naast deze vicieuze cirkel ook jongeren die hun leven niet zo willen leiden. Het is inspirerend om met hen te praten, ondanks alles wat ze meemaken, zijn ze vastbesloten om hun kinderen niet in armoede te laten opgroeien.
Na alles wat we meemaken is het soms ook goed om afstand te nemen van Kibagare. Ik ben afgelopen woensdag naar Ngong hills gegaan, vanaf de heuvels kon ik de skyline van Nairobi in de verte zien. Genietend van de mooie natuur, maar wel met gevoelens van oneerlijkheid in mijn achterhoofd. Ik kan gemakkelijk naar Ngong hills gaan maar inwoners van Kibagare komen waarschijnlijk zelden de slum uit omdat ze de prijs van een matatu niet kunnen betalen, die overigens omgerekend maar 1 euro is. Op de terugweg van Ngong Hills naar Nairobi reden we door Karen, hier wonen de meeste blanken. Op de billboards staan zelfs blanken. Naast blanken wonen er ook veel Indiërs in Kenia. Kenianen en Indiers gaan niet goed samen omdat Indiers neerkijken op Kenianen. Ze denken nog steeds in een kastesysteem en hoe donkerder iemand is, hoe lager hij wordt geplaatst in de maatschappij. Kenianen en blanken daarentegen gaan vaak wel goed samen. Mede doordat blanken vaak vanuit goede doelen werken en geld hebben maar ook omdat Kenianen halfbloedjes heel mooi vinden. Het is me al meerdere keren overkomen dat iemand me vroeg of ik vrijgezel was of anders nog een broer of zus had. Kenianen die rijk zijn herken je aan hun welvaartsbuik. Morgen gaan we naar een bruiloft en doen we onze Afrikaanse jurken aan. Ik zal zeker foto’s maken!
Hoe gaat het in Nederland? Is het nog koud? Helaas krijg ik hier niet veel mee van het nieuws buiten Kenia, alles gaat hier over de politiek..
Ik mis jullie!
Liefs,
Nikkie
Ik ben alweer 4 weken in Kenia en tot nu toe gaat nog steeds alles goed. Ik ben nog niet overvallen. Het weer is nog steeds heet. Campagnes zijn nog steeds in volle gang. De verkiezingen zijn op 4 maart. De twee populairste presidentskandidaten staan gelijk, beiden rond 40% van de stemmen. Als een van hun niet boven de 50% komt, moet er een nieuwe verkiezing worden gehouden tussen alleen die twee kandidaten. Een van de twee, Uhuru Kenyatta, moet voor het International Criminal Court in Den Haag verschijnen na de verkiezingen. Zou raar zijn als hij de president wordt, moet hij Kenia regeren vanuit de gevangenis. Laatst was het allereerste debat op tv, heel Kenia keek ernaar. Het zou twee uur duren maar het duurde uiteindelijk vier uur. Er werd ook gevraagd naar ICC en hoe de kandidaten hierover dachten. Uhuru gaf toen aan dat hij het land zou regeren via Skype vanuit Den Haag. Ik probeer er maar neutraal in te staan als mensen mijn mening erover vragen maar ik heb er wel zo mijn bedenkingen bij..
De dronkaard Nyanya in het dorp is eigenlijk heel verlegen als hij sober is. De laatste tijd is hij gelukkig niet meer dronken en hij durft pas tegen ons te praten als wij hem eerst groeten. Ik zal even iets meer vertellen over de wijk waar wij ons onderzoek doen. De wijk heet Kibagare, het is een vrij kleine sloppenwijk vergeleken met andere slums in Nairobi. Iedereen kent elkaar ook. De wijk bestaat voornamelijk uit een lange weg: Kibagare road en daar achter zijn smalle steegjes waar huisjes staan. Kibagare is gelegen naast Loresho. Als we naar Kibagare lopen, lopen we eerst een straat door Loresho. Laatst besloten we om langer door Loresho te lopen om deze wijk te verkennen. In Loresho staan grote villa’s die beschut liggen achter een muur. De muren hebben stroomdraad of prikkeldraad en de bewoners hebben vaak waakhonden. De tuinen voor de muren liggen er netjes verzorgd bij. Vaak zijn de tuinmannen bewoners uit de slum. Maar liever niet uit Kibagare, want stel je voor dat ze jou huis te goed kennen en gemakkelijk bij je kunnen inbreken met vrienden. Ook al liggen de tuinen er netjes bij, bewoners zie je er zelden van genieten. Je ziet überhaupt zelden bewoners. Ze zijn te druk met werk of leven in hun eigen gouden kooi. Hier hoor je vogels fluiten op straat, in de verte zie je Kibagare. Maar ja, mensen die daar in armoede leven is zo’n ver van je bed show. Daar draai je liever nog een keer voor om in je riante bed. Bewoners ontmoeten elkaar alleen als er een meeting wordt gehouden over de security van de wijk en hoe ze die kunnen verbeteren. Loresho en Kibagare worden van elkaar afgesloten door een hek waar bewaking zit. Na het passeren van de gate sta je in een andere wereld. Mensen lopen overal, kinderen rennen naar je toe, muziek klinkt door de straten. Jongeren poolen, vrouwen vlechten hun haar, koken eten, wassen kleding, mannen doen niks. Kinderen met snottebellen rennen rond en plassen langs de kant van de weg. Straathonden, kippen en ganzen vullen dit straatbeeld aan. Ook al lijkt het leven in Loresho nog zo mooi, het is saai en individualistisch vergeleken met Kibagare. Maar het leven is zwaar in Kibagare. Veel vrouwen zijn meerdere keren gescheiden, hebben kinderen van verschillende mannen en verdienen geld door het verkopen van drugs of het verkopen van hun eigen lichaam tegen een glas chang’aa. Chang’aa is hele sterke drank en na een glas ben je stomdronken. Afgelopen week heb ik iemand geïnterviewd die dit zelf allemaal had meegemaakt en er open over sprak. Ze is nu gescheiden en woont met haar dochter van 2 jaar maar ze is nu wel gelukkiger dan toen ze getrouwd was. Gelukkig heeft ze haar leven gebeterd, ze drinkt niet meer en verkoopt geen drugs, maar helaas is ze werkloos. Dat is het probleem bij de meeste vrouwen, ze hebben hun school niet afgemaakt door omstandigheden waardoor het krijgen van een baan bijna onmogelijk is. Om dan toch maar snel en gemakkelijk geld te verdienen, kiezen ze helaas voor illegale praktijken. Ik heb zoveel respect voor de vrouwen die toch besluiten om hun geld te verdienen op een eerlijke manier. Na het interview was ik best wel geraakt. Je wilt zo graag iets doen, maar wat? En waar moet je beginnen? Om de levens van vrouwen te willen veranderen in Kibagare is heel veel geduld nodig. Het is vooral de mentaliteit die moet worden veranderd. Mensen verdienen geld om hiervan drank te kopen om zo hun zorgen te vergeten, maar als het geld op is, hebben ze alleen maar meer zorgen en hebben ze nog niks gegeten. Kinderen zien hun ouders drinken en nemen dit op jonge leeftijd over. Gelukkig zijn er naast deze vicieuze cirkel ook jongeren die hun leven niet zo willen leiden. Het is inspirerend om met hen te praten, ondanks alles wat ze meemaken, zijn ze vastbesloten om hun kinderen niet in armoede te laten opgroeien.
Na alles wat we meemaken is het soms ook goed om afstand te nemen van Kibagare. Ik ben afgelopen woensdag naar Ngong hills gegaan, vanaf de heuvels kon ik de skyline van Nairobi in de verte zien. Genietend van de mooie natuur, maar wel met gevoelens van oneerlijkheid in mijn achterhoofd. Ik kan gemakkelijk naar Ngong hills gaan maar inwoners van Kibagare komen waarschijnlijk zelden de slum uit omdat ze de prijs van een matatu niet kunnen betalen, die overigens omgerekend maar 1 euro is. Op de terugweg van Ngong Hills naar Nairobi reden we door Karen, hier wonen de meeste blanken. Op de billboards staan zelfs blanken. Naast blanken wonen er ook veel Indiërs in Kenia. Kenianen en Indiers gaan niet goed samen omdat Indiers neerkijken op Kenianen. Ze denken nog steeds in een kastesysteem en hoe donkerder iemand is, hoe lager hij wordt geplaatst in de maatschappij. Kenianen en blanken daarentegen gaan vaak wel goed samen. Mede doordat blanken vaak vanuit goede doelen werken en geld hebben maar ook omdat Kenianen halfbloedjes heel mooi vinden. Het is me al meerdere keren overkomen dat iemand me vroeg of ik vrijgezel was of anders nog een broer of zus had. Kenianen die rijk zijn herken je aan hun welvaartsbuik. Morgen gaan we naar een bruiloft en doen we onze Afrikaanse jurken aan. Ik zal zeker foto’s maken!
Hoe gaat het in Nederland? Is het nog koud? Helaas krijg ik hier niet veel mee van het nieuws buiten Kenia, alles gaat hier over de politiek..
Ik mis jullie!
Liefs,
Nikkie
-
22 Februari 2013 - 19:19
Marloes Griffioen:
Hey,
en ook dit verslag weer mooi om te lezen. Weet je nog wat we leerden tijdens Indepth: je kan ze t beste helpen door community work te doen, ze te leren kennen zodat je hun spec. behoeften kent, enz. Nou, daar draag jij nu ook je steentje aan bij! Weliswaar door onderzoek.
Die Kenyatta is wel dubieus hoor, inderdaad. Als hier een politicus ook maar een strafblad heeft, dan kan hij een politieke carrière wel fluiten. En daar.....??!!
En dat verhaal over geld uitdelen! Whaaa wat corrupt!!! Zoo grappig ook! Ging Malik ook geld ophalen of deed hij daar toch niet aan mee? Hoe gaat t trouwens met Malik? Heb nog niet van em gehoord of hij de stropdas mooi vind.
liefs en sterkte met t onderzoek!
Marloes. -
22 Februari 2013 - 21:23
Eline E:
Lieve Nikkie,
Opnieuw een mooi verhaal! De tijd vliegt, maar dat moet voor jou nóg meer zijn. Hoewel je ontzettend veel meemaakt in korte tijd natuurlijk... En hoe gaat het met Malik en jou?
Maak je maar niet druk over het nieuws in Nederland. Je moet je vooral bezig zijn met jou 'daar-en-nu'. Van Nederland kun je altijd nog 'genieten' (of niet).
Ben zeeeer benieuwd naar de foto's in je Afrikaanse jurk!
Take care en een dikke knuffel vanuit Nederland! -
23 Februari 2013 - 12:55
Paps:
Bedankt voor je verslag, ik zat er meteen in. Het (financieel) contrast tussen arm en rijk is zo aanwezig (overal in de wereld overigens), maar het is meer de vraag wat verstaan wij onder 'rijk zijn'! Kinderen die blij zijn en spelen ondanks de xtreme barre omstandigheden, zijn misschien wel 'rijker' dan de rijkste man die in een keurig verzorgd en afgeschermd tuintje zit (als je die nog kan vinden, volgens je verhaal)....
En toch, WWJD, niet alleen voor de vrouwen die alles meegemaakt hebben, maar ook voor die rijke 'Zachéüssen' die Jezus misschien wel nog meer nodig hebben.
Laat je leiden door Gods Geest, en de bewogenheid voor de mensen komt vanzelf. Idd je krijgt een gevoel van een druppel te zijn in de grote oceaan om de mensen te willen helpen; vastzittend in een structuur en cultuur waar je denkt dat je weinig aan kan veranderen. Maar hé, elke druppel telt! En het begint allemaal met het gebed in je hart....'leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze. Want van U is het Koninkrijk, en de kracht en de heerlijkheid tot in eeuwigheid'.
Ik hou heel veel van jou, dochter!
Paps
-
23 Februari 2013 - 14:33
Frederieke:
Goed om weer van je te horen. Wat een indrukwekkend verhaal..
Sterkte met je onderzoek en veel plezier op de bruiloft. Plaats maar snel foto's! :-)
-
23 Februari 2013 - 21:23
Opa En Oma:
Lieve Nikkie,
Goed, om weer van je te horen! Je vermaakt je wel hè!? Wel een heel andere wereld dan in Utrecht of Zuidwolde......! Ja, het is héél koud hier!! Geen sneeuw, maar wèl vorst, en een snijdende Noord-Oostenwind, dan weet je het wel...... Máár...... straks komt de LENTE!!
We denken aan je en bidden voor je! Liefs, opa en oma. -
24 Februari 2013 - 18:20
Agnes:
Hey Nikkie,
Fijn om weer te lezen hoe je het leven in Kenia ervaart, ook al bestaat dat niet alleen uit genieten. Je bent niet op een luxe zon-zee-strand-vakantie (of hoe noemen ze dat?) en komt dus in aanraking met de armoede. Kan me goed voorstellen dat het je diep raakt (en ik voel met je mee dat je er zoveel aan zou willen veranderen, maar hoe kun je dat doen/waar moet je beginnen?) en ik hoop dat je moed en hoop kunt vinden uit bijvoorbeeld het stukje dat je vader geschreven heeft en de jongeren die besluiten het anders te willen doen dan hun ouders en omgeving. En inderdaad het besef dat jij nu ook investeert in verbetering voor hen.
Het nieuws in Nederland volg ik nooit echt, maar het is mij wel ter ore gekomen dat koningin Beatrix gaat aftreden...
A Dieu!
Agnes
-
24 Februari 2013 - 19:56
Harriette:
Lieve Nikkie,
Wat een indrukwekkend verhaal! Wat maak je ontzettend veel mee en wat zie je veel!
Ik hoop dat je mag blijven genieten van al het mooie wat je meemaakt en alle moeilijke dingen die je ziet een plekje mag geven. God gaat met je mee en laat jou stralen (zelfs in de hitte;)).
Wat had je een prachtige jurk!!
Liefs, Harriette -
01 Maart 2013 - 12:30
Judith:
lieve nikkie!
heb even de tijd genomen om je blog bij te lezen en wederom erg genoten van je verhalen. heel herkenbaar wat je vertelt over de gevoelens van oneerlijkheid waar je niets aan kan doen. en dat arm en rijk zo dicht naast elkaar kan leven..
ik hoop dat je ondanks dat heel erg geniet en ook de vele mooie dingen zult zien!!!
ik mis jou ook. moest laatst denken aan de wiskunde lessen waar we chatgesprekken over de gr voerden :)
heel veel plezier en succes!
ik denk aan je en bid voor je!!!
dikke kus,
judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
